فهرست مطالب
پرواز مسافت سخت ترین و مهم ترین تکنیک پروازی است که تنها خلبان های حرفه ای اقدام به انجام آن می کنند. تکنیک های پرواز مسافت در دوره پیشرفته آموزش پاراگلایدر ارائه می شوند. تکنیک هایی که اگر با آن ها آشنا نباشید ممکن است مشکلات و دردسرهای زیادی گریبان شما را بگیرد. آشنایی با ترمالگیری و مانورهای پروازی مختلف برای انجام دادن پرواز مسافت با پاراگلایدر کافی نیست.
خیلی از افراد هستند که بعد از انجام پروازهای تفریحی با پاراگلایدر عاشق این ورزش می شوند و با شرکت در کلاس های آموزش پاراگلایدر به صورت حرفه ای آن را ادامه می دهند. اما این ورزش در عین سادگی بخش های دشوار و پیچیده ای دارد که تنها خلبان های حرفه ای قدر به درک و انجام آن ها هستند.
اگر بخواهیم خیلی ساده به توضیح پرواز مسافت بپردازیم باید بگوییم این نوع پرواز شامل پیدا کردن مرتب ترمال های هوایی و ارتفاع گرفتن تا سقف آن هاست تا بتوان نهایت استفاده را از آن ها برد. در حین پروازهای مسافت باید مدام ترمال های هوایی مختلف را پیدا کنید، تکنیک های استفاده حداکثری از آن ها را بلد باشید، مسیر پرواز را گم نکنید و بتوانید با تنظیم سرعت و ارتفاع خود در شرایط جوی پیش رو، بیشترین مسافت را طی کنید.
پرواز مسافت علاوه بر اینکه لذتبخش ترین نوع پرواز با پاراگلایدر است، سخت ترین شیوه پروازی هم هست. به همین خاطر در این مقاله از آسمان تهران سعی کردیم تا با نگاه به کتاب “هنرهای پرواز با پاراگلایدر” و البته تجارب شخصی خودمان نکات کلیدی و مهمی را در خصوص پرواز مسافت به شما گوشزد کنیم. با ما همراه باشید.
(این مقاله به آموزش پرواز مسافت نمیپردازد بلکه به ذکر نکات کلیدی اکتفا می کند)
پرواز مسافت از چندین مرحله و گام کوچک تشکیل شده که در نهایت به هدف اصلی ختم می شوند. نکات مهمی در راستای عملی کردن این گام ها وجود دارند.
اول از هرچیز اینکه باید برای پرواز مسافتی که قصد انجام آن را دارید یک طرح و برنامه جامع و کامل داشته باشید. نکته مهم اما اینجاست که به طرح خودتان ایمان داشته باشید و به راحتی اجازه ندهید تردید پاهای شما را سست کند. هرچقدر بیشتر روی طرح و برنامه خود کار کرده باشید و به جوانب مختلف آن اندیشیده باشید، اعتمادتان به آن بالاتر می رود و نگاه واقع بینانه تری به آن خواهید داشت.
اگر در مواجهه با شرایط عملی متوجه شدید که طرح شما جوابگو نیست، بهتر است ریسک نکنید. دلایل ناموفق بودن طرح خود را بررسی کنید و بعدا با یک طرح دیگر برای پرواز اقدام کنید.
نکته مهم بعدی این است که همواره در طول انجام پروازهای مسافت یک محل لندینگ اضطراری را در نظر بگیرید. به یاد داشته باشید که پروازهای مسافت می توانند چند ساعت طول بکشند پس حتما باید چندین نقطه لندینگ را در نظر داشته باشید.
به عبارت دیگر، هر چند کیلومتر یکبار باید یک محل لندینگ یا فرود اضطراری را در نظر بگیرید تا اگر اتفاقی افتاد بدانید کجا فرود بیایید. البته خلبان ها به صورت ناخودآگاه این کار را انجام می دهند تا خیالشان از بابت ایمنی پرواز در هر لحظه راحت باشد. پ
رواز مسافت مثل رانندگی کردن در یک جاده غریبه در شب است. به همین خاطر همیشه باید آمادگی لازم برای رویارویی با هر شرایطی را داشته باشید.
در هنگام پرواز مسافت ابرها می توانند بهترین دوست شما باشند. ابرها معمولا شاخص لیفت هستند و می توانند جریان های ترمال را به خوبی به شما نشان دهند. به همین خاطر معمولا اگر خودتان را به پایه ابر برسانید در جریان ترمال قرار می گیرید. خلبان های پاراگلایدر معمولا پایه های ابر را به مانند ایستگاه هایی در نظر می گیرند که بین آن ها در حرکتند.
یکی از مهارت های لازم برای پرواز مسافت این است که تشخیص دهید ابرها در چه وضعیت قرار دارند. آیا به صورت کامل شکل گرفته اند یا در حال تشکیل شدن هستند یا در حال از بین رفتن هستند؟ تشخیص وضعیت ابرها از روی زمین با آسمان تفاوت دارد. به همین خاطر باید مطالعه و تجربه زیادی در این زمینه داشته باشید تا بتوانید شکل و حالت ابر را تشخیص دهید.
زمانی که به پایه ابر می رسید و اوج گرفتن را شروع می کنید بهتر است به ابر نگاه کنید. این نه تنها یک منظره شگفت انگیز است بلکه به شما نشان می دهد در چه زاویه ای باید دور مرکز ترمال بچرخید و اوج بگیرید.
مراقب باشید که در هنگام چرخش به دور هسته جریان ترمال در لبه ابر قرار بگیرید و به داخل آن کشیده نشوید. چنانچه به داخل ابر مکیده شدید بهترین کار برای خروج از آن این است که طی یک لیفت قوی، اسپیرال دایو انجام دهید.
اصولا برای اینکه داخل ابر مکیده نشوید باید سعی کنید در نزدیکی آن به صورت تریم پرواز کنید و در صورت نیاز از سیستم سرعتی (اسپید سیستم) استفاده کنید. چنانچه دیدید ابر دارد شما را به داخل می کشد باید با استفاده از بیگ ایِر یک عکس العمل قوی و سریع نشان دهید تا از فشار ابر خارج شوید.
بعد از خارج شدن از ابر حتما قطب نمای خود را چک کنید تا جهت حرکت شما عوش نشده باشد و مطمئن شوید که همچنان در مسیر درست هستید.
البته توجه داشته باشید که برای انجام پرواز مسافت حتما نباید روزهای ابری را انتخاب کنید. شما می توانید در روزهای عادی و بدون ابر نیز به راحتی جریان های ترمال را شناسایی کرده و از آن ها استفاده کنید.
خلبان های حرفه ای الگوهای مشخصی را برای شناسایی ترمال های هوایی در شرایط مختلف پیدا می کنند. مثلا بر اساس الگوی شخصی خود می دانند که در روزهای بادی، ابری، پر باد یا بدون باد چگونه جریان های هوایی ترمال را شناسایی کنند.
خلبان حرفه ای پاراگلایدر که پرواز مسافت انجام می دهد باید با انواع ترمال ها، نحوه شکل گیری و عملکرد آن ها کاملا آشنا باشد. این اطلاعات تئوری نقشی کلیدی در پرواز مسافت دارند.
جریان های ترمال در پرواز مسافت نقش سوخت شما را ایفا می کنند. اگر ارتفاع شما کم شود باید بهترین و نزدیکترین منبع هوای ترمال را شناسایی کرده و به سمت آن حرکت کنید. در شرایط جوی مناسب هر ۳۰ ثانیه می توانید یک جریان ترمال را شناسایی کنید. با لیفتی که روی دیواره ترمال انجام می دهید می توانید به اندازه ای در ارتفاع بمانید که ترمال بعدی را پیدا کنید.
توجه داشته باشید که پرواز روی دیواره (محیط ترمال) می تواند خطرات خاص خود را داشته باشد. چون ممکن است آزاد شدن ترمال باعث شکل گیری بادهای شدیدی شود که سرعت و جهت آن ها گاها قابل پیش بینی نیست.
برای تشخیص جهت باد می توانید از جهت علف ها و چرخش گرد و خاک استفاده کنید.
توجه داشته باشید که جریان های ترمال معمولا روی قطعاتی از زمین شکل می گیرند که تیره رنگ و خشک هستند. به همین خاطر زمین های مرطوب و روشن منبع چندان مناسبی برای ترمال های هوایی نیستند. علفزارهای انبوه نیز به ندرت حاوی جریان هوای ترمال هستند.
(جریان های ترمال جریان های هوای گرم و بالا رونده هستند که در اثر تابش اشعه آفتاب روی سطح زمین ایجاد می شوند)
پرواز کردن از سایت های جدیدی که تجربه تیک آف کردن از آن ها را نداشته اید حتی می تواند خطرناک باشد. چون با محیط و شرایط آن سایت آشنایی ندارید و احتمال دارد که خودتان را به خطر بیندازید. به همین خاطر بهتر است به توصیه های زیر در هنگام پرواز در یک سکوی یا سایت جدید توجه داشته باشید.
طبیعتا به سه قسمت اصلی پاراگلایدر (چتر، هارنس و چتر نجات) نیاز خواهید داشت.
توجه کنید که پروازهای مسافت طولانی مدت هستند و مدت زیادی را روی هارنس خواهید نشست. پس سعی کنید هارنسی را برای پرواز های مسافت انتخاب کنید که در آن راحت باشید.
استفاده از بال های مسابقه ای نیز برای پرواز مسافت خیلی خوب است.
از دیگر لوازمی که برای پرواز مسافت به آن ها احتیاج دارید می توان به موارد زیر اشاره کرد:
اگر سایتی که قصد پرواز کردن از آن را دارید شلوغ بود باید نکات خاصی را رعایت کنید که عبارتند از:
آموزش پاراگلایدر از ۴ دوره اصلی تشکیل شده است: مبتدی، مستقل، متوسطه و پیشرفته. تکنیک های پرواز مسافت در مرحله پیشرفته آموزش داده می شوند. بیشتر مسابقات پاراگلایدر نیز در رشته مسافت برگزار می شوند چون پرواز مسافت تمام مهارت ها و آموخته های شما را به چالش می کشد.
دوره آموزش پاراگلایدر پیشرفته به صورت میانگین حدود ۴۰ جلسه به طول می انجامد. در این دوره باید حداقل ۵۰ ساعت تجربه پرواز ثبت شده داشته باشید تا بتوانید گواهینامه پاراگلایدر این دوره را بگیرید.
میانگین هزینه آموزش پاراگلایدر در سال ۱۴۰۲ برای هر کدام از دوره های آموزشی بین ۲۰ تا ۲۵ میلیون تومان استو البته این هزینه از قیمت خرید تجهیزات پاراگلایدر جداست.
بله در ایران بدون داشتن گواهینامه اجازه پرواز نخواهید داشت. همچنین برای شرکت در مسابقات رسمی نیز حتما باید گواهینامه خود را ارائه کنید.
پرواز مسافت چالش برانگیزترین و حرفه ای ترین شکل پرواز با پاراگلایدر است که خلبان های سطح پیشرفته اقدام به انجام آن می کنند. پرواز مسافت نیاز به مهارت های زیادی در ترمالگیری، تیک آف، لندینگ، انواع مانورهای پروازی، جهت یابی و کنترل بال پاراگلایدر دارد. در این مقاله سعی کردیم نکات ارزشمندی را در خصوص پرواز مسافت با شما در میان بگذاریم. امیدواریم این مطلب برای شما مفید بوده باشد.